Grietje van der Heide

Passie voor fotografie en een sterk gevoel om mensen te helpen, dat heb ik altijd gehad, maar een duidelijke richting in mijn fotografie had ik niet. Toen werd mijn moeder gediagnostiseerd met Frontotemporale dementie. De ziekte vorderde en daarmee ook het besef dat ik haar ging verliezen. Ik voelde veel verdriet en onmacht, maar mijn moeder inspireerde me om naar de mooie momenten te kijken. Ik pakte mijn camera en zette deze dierbare momenten op de foto. Wat er toen gebeurde ging mijn gevoel te boven, ik voelde zoveel dankbaarheid dat ik nog zoveel mooie momenten met mijn moeder mocht beleven. De magische combinatie van mijn passie met het sterke gevoel om anderen te helpen was geboren. Deze mooie en dierbare momenten gun ik iedereen die strugglelt met een langzaam verlies van een dierbare aan dementie.

Mensen zijn emoties, uitdrukkingen in alle verscheidenheid. Voor mij is het belangrijk dat de mens in zijn waarde wordt gelaten. Dat zijn de mooiste foto’s.  Iedereen is uniek en dat maakt de fotografie van mensen ook zo leuk.

Dit geldt zeker voor mensen met dementie. Zij willen als mens behandeld worden en niet als die ziekte.

Respect, gevoel, vertrouwen en emoties zijn essentieel voor mij voor een goede foto. Mijn foto’s zijn niet zomaar een plaatje van wat ik zie. Achter elke foto zit een verhaal en een emotie.