Hoe gaat het nu met Mem,

Het is al een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven over Mem.

Wat is er in de tussentijd gebeurd?

Mem heeft de ziekte dementie in de vorm van dat ze haar woorden kwijt raakt en ook de betekenis van woorden. Dit was in het begin goed te merken omdat ze niet meer uit haar woorden kwam. Toch was ze wel helder van geest en vergat niets. Dit maakte het erg moeilijk voor ons en de omgeving om haar te begrijpen. Zelf heeft ze het niet in de gaten dat ze wartaal spreekt en nog steeds is ze niet bewust dat ze deze ziekte heeft, maar haar lichaamstaal spreekt boekdelen.

Mem woont nu al 2 jaar op een mooie zorglocatie (Veld-Zicht) waar ze gezien, gewaardeerd en volledig zichzelf mag zijn. Dit geeft uiteraard best wel uitdagingen. De verzorging is gelukkig erg geduldig en creatief. Vaak kon ik haar helpen bij naar het toilet gaan, maar dit keer lukte het me ook niet om tot haar door te dringen dat ze echt naar het toilet moest omdat haar inco vol zat. Verdrietig en gefrustreerd werd ik ervan, het voelde als falen dat ik haar niet kon helpen. Ik werd nog eens geconfronteerd met haar ziekte. Het idee dat ze in haar volle inco liep doet mij pijn en vind ik onmenselijk. Ze bleef aan haar inco plukken en ik kon niet tot haar doordringen. In het toilet zei ze op duidelijke manier "Nee, dit wil ik niet," was ik door gegaan dan had ze me geslagen. De tranen stonden in mijn ogen. Ik heb de verzorging verteld dat ze een volle inco heeft.

Mem weet niets van mijn verdriet of toch wel? Ze maakte zich druk om mijn koortsblaar. Mem had ook altijd koortsblaren, maar die zijn bij haar al een hele tijd weg. Een fijne plek en weinig stress heeft hier misschien mee te maken.

Ik mag weer dochter zijn. Wij kunnen naar Zweden omdat Mem op een fijne plek zit.

Hoe waardevol is dit. Dit heeft er ook mee te maken dat ik daarom niet zoveel meer plaats. Mijn rouwproces gaat gewoon door, verdriet zal blijven, maar.....

Mooie momenten maak ik ook nog steeds met haar, want ook al heeft ze dementie haar glinsterogen en lach zijn nog dezelfde als vroeger.

Dit is onbetaalbaar!

Hoe maak jij mooie momenten?

Mag jij verdrietig zijn van jezelf?