Is dit een vakantie of zijn dit werkbezoeken?

“De DS houdt echt niet van sneeuw. We laten hem staan”.

We waren vanmorgen al vroeg aan het inpakken en de auto werd steeds voller. Een teleurstelling dat de DS er echt geen zin in had. We lieten haar met rust en namen onze ‘kinderwens’

Tijdens het inpakken gaf Grietje aan dat we de Smak worst waren vergeten en dat we geen kampeerboter hadden gehaald in een blikje. Ik kan mij nog de herinneringen naar boven halen dat ik als kind op vakantie ging. We gingen altijd naar het buitenland met de auto en de tent. Een volle imperiaal en de klein auto vol met spullen. Ongelooflijk dat we er met z’n vijven nog bij konden. Al rijdend op de autobaan in Duitsland gaf Grietje aan dat zij het mooi vond om in de file terecht te komen. Het was dan warm en als kind kon zij dan spelen naast de weg. Op vakantie gaan was een hele belevenis. Onderweg begon de motor nog wel eens te koken.

Vroeger was het een nerveuse bedoeling om over de grens te komen. Strenge douane beambten keken in de auto en mijn moeder had het advies van mijn vader gekregen om stil te zijn. Een hele voorraad levensmiddelen werd over de grens gesmokkeld. Het leek of in de verre landen niets te koop was. Met name een zak aardappelen moest altijd mee. Onder het mom van ’dan ligt de auto beter op de weg’. We hebben auto’s gehad waar dit ook echt klopte. In de kofferbak lag zoveel bagage dat de neus omhoog kwam. De zak aardappelen bood dan een mooi tegenwicht.

Gisteren leek het wel weer een herhaling van vroeger. Een lange rij auto’s voor de grens en moest iedereen zijn paspoort laten zien. Alleen de strenge beambte was een vriendelijk jongeman geworden die even naar het paspoort keek en wij gingen door. Grietje haalde opgelucht adem. Ik had haar maar niet verteld €10.00 in de pas te hebben gedaan. Ik dacht aan onze kist met levensmiddelen. Wilde het risico niet lopen.

Gisteravond voor het eerst in een jacuzzi gezeten onder een volle maan, ontelbare sterren, heuvels, een meer, sneeuw en een uil in de boom. Fantastisch!!!

Vannacht ging mijn wens in vervulling. Schrijven bij kaarslicht, Grietje al slapende op het bed en een geweldige stilte. Alleen de hond en beer en de sneeuwduinen tegen het huis ontbraken nog.

Vandaag gaan we naar København. We ontmoeten daar Anneke Dapper-Skaaning. Zij is Demenspsykolog en werkt ook voor het ministerie van volksgezondheid in Denemarken in het dementieteam en heeft een eigen bedrijf waaruit zij lezingen geeft. Zij kijkt naar het gedrag van mensen met dementie. Eerst onderzoeken waar dit voor staat. Niet direct met medicatie behandelen maar juist de mens zien en ingaan op zijn roep om hulp.

Dat wordt een boeiend gesprek omdat dit helemaal past in onze denkwijze.

Eerst naar Kopenhagen in de dichte mist en dan de stad verkennen.

We kijken uit naar deze ontmoeting en luisteren naar de verhalen.

U hoort van ons......of niet!