Zooooooooo blij met hoe het nu gaat. Mem ziet er goed uit, haar ingevallen gezicht is verdwenen. Ze voelt zich thuis in deze prachtige woonzorvoorziening. Ze rommelt wat en voelt zich nuttig, ze kletst de oren van het hoofd van de medebewoners en de medewerkers.
Langzaam kan ik het loslaten en overlaten aan de betrokken zorgprofessionals. Het was goed om vertrouwen winnen bovenaan te zetten en niet het 'moeten' van bepaalde zaken.
Dit heeft ook met de verwachtingen van mij en de familie te maken. Heel vaak mag/ moet je naar jezelf kijken en jezelf afvragen is dit goed voor je moeder of vader of is dit omdat ik het zo wil omdat het anders te confronterend is.
Misschien vindt jij het belangrijk dat je vader of moeder elke dag onder de douche gaat, maar je ouder vindt het verschrikkelijk. Elke keer is het een 'gevecht' voor de zorgprofessionals. Kan jij dit loslaten en het accepteren dat ze 1x in de week onder de douche gaat?
Zo vind ik het fijn om samen met de zorgprofessionals naar oplossingen te zoeken in het belang van Mem. Dit gaat heel goed omdat we een goede en respectvolle communicatie hebben.
Zorgprofessionals vinden het soms moeilijk om met familie te communiceren, maar oprechte aandacht en luister naar hun verhaal kan al enorm veel schelen. Een familielid zit in een eeuwig rouwproces waar verdriet en emoties hoog op kunnen lopen. En miscommunicatie is dan zo gemaakt.
Tenslotte willen we allemaal hetzelfde!
Een mooi en waardig leven en einde van onze dierbaren.
Al deze mooie verhalen zijn te vinden in het 2e nummer met 76 pagina's op het unieke papier van landbouwafval (Paperwise) van ons JG Magazine dat half december uitkomt.
Het 1e nummer gemist. Bestel hieronder, er zijn nog maar een aantal exemplaren over.
Comments